Pokušati napraviti danas nešto trajno, makar vek a kamoli više vekova, objektivno zvuči gotovo nemoguće, ma koliko da se građevinarstvo unapredilo. Postoje razni razlozi za to, uglavnom realni, ali najinteresantnije je koliko je teško nešto već napravljeno pre više vekova održati. O da, to je kudikamo i veći izazov od pravljenja nečeg novog. Treći najveći grad u Srbiji to zna. Niška tvrđava je jedan od najboljih primera za to.
Prvo utvrđivanje na levoj obali Nišave datira još iz antičkih vremena i te zidine dodatno utvrđuje i Vizantija, a preuzima osvajanjem srednjevekovna Srbija. To su vremena u kojima je održavanje zidina i njihova puna funkcionalnost značilo razliku između smrti i preživljavanja. Dakle, održavanje je bilo imperativ tada.
Pa ipak, tursko osvajanje ovih prostora neumitno je donelo i novo viđenje sistema za fortifikacijsku odbranu od tadašnjeg severnog suseda. Zidari iz Carigrada dizajnirali su tvrđavu na tadašnjoj granici sa Austrougarskom prema svojim tadašnjim iskustvima na mestu dotadašnjih utvrđenja onako kako je danas vidimo.
Park, šetalište, centar raznih kulturnih događanja u Nišu, sve su to današnja obeležja nekadašnje odbrambene fortifikacije. Verovatno su danas upravo ta obeležja i osnovni motiv za ogroman izazov koji predstavlja održavanje same tvrđave i dodatno stavljanje u funkciju njenih kapaciteta u savremenim potrebama zacrtanim motivima. Širenje kapaciteta za kulturna dešavanja, dizajniranje novih sadržaja na temelju starih kapaciteta i neka nova viđenja funkcionalnosti nekadašnjih zidina, apsolutno su jezgro tog velikog izazova. Tako smo i stigli do današnjeg izgleda tvrđave i očiglednog pravca u kome se taj izgled lagano menja.
A taj novi imidž itekako obećava...
Prvo utvrđivanje na levoj obali Nišave datira još iz antičkih vremena i te zidine dodatno utvrđuje i Vizantija, a preuzima osvajanjem srednjevekovna Srbija. To su vremena u kojima je održavanje zidina i njihova puna funkcionalnost značilo razliku između smrti i preživljavanja. Dakle, održavanje je bilo imperativ tada.
Pa ipak, tursko osvajanje ovih prostora neumitno je donelo i novo viđenje sistema za fortifikacijsku odbranu od tadašnjeg severnog suseda. Zidari iz Carigrada dizajnirali su tvrđavu na tadašnjoj granici sa Austrougarskom prema svojim tadašnjim iskustvima na mestu dotadašnjih utvrđenja onako kako je danas vidimo.
Park, šetalište, centar raznih kulturnih događanja u Nišu, sve su to današnja obeležja nekadašnje odbrambene fortifikacije. Verovatno su danas upravo ta obeležja i osnovni motiv za ogroman izazov koji predstavlja održavanje same tvrđave i dodatno stavljanje u funkciju njenih kapaciteta u savremenim potrebama zacrtanim motivima. Širenje kapaciteta za kulturna dešavanja, dizajniranje novih sadržaja na temelju starih kapaciteta i neka nova viđenja funkcionalnosti nekadašnjih zidina, apsolutno su jezgro tog velikog izazova. Tako smo i stigli do današnjeg izgleda tvrđave i očiglednog pravca u kome se taj izgled lagano menja.
A taj novi imidž itekako obećava...
Нема коментара:
Постави коментар